Sadece düşmekle kalsaydınız iyiydi; kimliğinizi de düşürmüşsünüz; sesinizi, renginizi, kokunuzu… daha neleri neleri… sürekli ardınızdan gelemem ki, sürekli toparlayamam ki sizi. Şu ses kime ait, şu koku kimin… sonunda ben de karıştırmaya başladım iyi mi. Beğendiniz mi düştüğünüz yeri. Geçengün bulduğum bir sesi, sahibine değil de başka birine verince olanlar oldu, kızılca kıyamet koptu, herkes ne yapacağını şaşırdı. Düşünebiliyor musunuz bir kadın sesini götürüp, o anda  nutuk irad eden bir adama verdiğimi. Eee baştan söylediydim, ayağı takılan benim size ne oluyor diye.

 

Şunu kesinlikle anlamalısınız: Ben peygamber bekleyen bir kavim değilim ki, taş yarılsın, deve çıksın, suyumu içsin, öfkem tavan yapsın, ben devenin üstüne yürüyeyim, bir çığlık benim üstüme yürüsün, ben helak olayım, siz düştüğünüz yerde öylece kalakalasınız… sonra yaşınız büyüsün, çocuklarınız büyüsün, paranız büyüsün, kibriniz büyüsün, baharınıza kuşlar konmasın, sonbaharınız yaprak dökmesin, kışınızda kar, yazınızda hasat olmasın; daha neler olsun ve daha neler olmasın, 'daha' da olmasın; olsun mu, peki olsun, olsun da o vakit kelimeleriniz boyunuzu aşmasın.

 

Kelime dedim de, geçengün kargoyla ödemeli gönderdiğiniz 'kelime'nin bana maliyetinin ne olacağını düşündünüz mü hiç. Düşünmediniz… Düşünmeden göndermeyin lutfen. Ama ben düşündüm. Neyi mi düşündüm: Ya bu gönderilen 'kelime' değil de cümle olsaydı. Hele de ağır bir cümle olsaydı. Halim nice olurdu. Bütün müktesebatımı versem karşılayabilir miydim sizce. Sizce dedim de, sahi sizde sizce bulunur mu. Bulunmaz mı. O halde bana gelin. Gelin de bütün yüzlerinizi karıştırayım, bütün kokularınızı, renklerinizi, seslerinizi… daha nelerinizi nelerinizi… Görün… görün ki bir meczubun elinde âlem, ontolojik bir çorbaya nasıl dönüşür… anlayın.

 

Şimdi alın ve kaybolun bütün senlerinizi, bütün sizlerinizi, bütün bizlerinizi; düşürdüğünüz kimliğinizle, yere düşenin hükmünüz mü hükümsüzlüğünüz mü olduğuna dair bütün ihtimallerinizi de alın ve kaybolun.

 

Cezbem mübarektir çünkü. Bari ona ilişmeyin.

 

 

Erdal Çakır